Het was afgelopen dinsdag aanzienlijk rustiger op de clubavond dan een week eerder, hoewel toch nog 17 clubleden waren komen opdraven. Vanwege het oneven had één iemand geen partij. De ongelukkige dit keer was Mark. 

Dat betekende toch nog 8 partijen voor de interne competitie, waarbij ik het met zwart mocht opnemen tegen Chris van Wieringen. Chris was bezig aan een goede reeks. De laatste 3 partijen won hij allemaal, waarbij hij en passant David Carlsson en Bert van Geldere aan zijn zegekar bond. Een tegenstander om rekening mee te houden dus.

Chris, met wit spelend, opende de partij nogal onorthodox met g3, Lg2, c3, d4, f3, Db3, Pd2 etc. Door deze wat "vreemde" opstelling raakte ik zelf ook het spoor enigszins bijster en het had niet veel gescheeld of ook ik had een vroegertje gehad. Gelukkig voor mij was mijn tegenstander tot twee keer toe iets minder alert.

De eerste problemen ontstonden in de volgende stelling na 7. ..... 0-0

In deze stelling speelt wit: 8. c4 terwijl hij met 8. e4 een stuk tegen een pion had kunnen winnen: 8. ..... Lg6, 9. e5 Lxe5, 10. dxe5 Pd7, 11. f4.

Een paar zetten later zijn de problemen nog niet opgelost.

stelling na 11. ..... De7

In deze stelling laat wit het weer na om winnend voordeel te halen met 12. c5 bxc5, 13. Dxa5 a6. In plaats daarvan speelt hij het voorzichtige 12. a3.

Uiteindelijk lukt het mij om de lucht te klaren en zelf de overhand te nemen.

stelling na 17. Dd2

Hier sta ik al een pion voor en het gaat snel bergafwaarts met wit: 17. ..... Txd4, 18, Dc3 (terugnemen met Dxd4 gaat niet vanwege Lc5 en de dame gaat verloren) Lc5, 19. Kh1 dxe4, 20. fxe4 Pxe4, 21, Le3 ?? en wit geeft op. De dame gaat verloren.

Niet alleen Chris was met een goede reeks bezig, ook ik heb mij de laatste partijen niet onbetuigd gelaten. Inmiddels staat de teller op 12 partijen waarin ik ongeslagen ben (+7, =5, -0).

Na afloop van de partijen nog even analyseren in de bar